با یه سری پیپر و کد سر و کله زدم و حالا می خوام برای استراحت دادن به خودم تصویر رنگی پیغمبر کله کدو رو ببینم. چون که من مفهوم والایی1 رو توی چشمای این مجسمه درک کردم و حالا می خوام با اشتیاق تصویری بزرگ و با کیفیت از چهره ی این مجسمه پیدا کنم و به طور مجازی زل بزنم توی چشماش و دهان گشادش. اما مرتب با این صفحه مواجه میشم2!! یعنی قشنگ به مرز تشنج می رسم! آخرش روی لینک فهرست مصادیق محتوای مجرمانه کلیک می کنم که ببینم بالاخره چیِ این تصویر پیغمبر کله کدو الان جرمه؟!!! لباسش؟نگاه متفاوت چشماش؟ ریش تُنُکش؟ کله طاسش؟ کَدوش؟ بالاخره کُدومش؟بعد حدس می زنم که این سازمان محترم فیلترینگ کلا به روح اعتقادی ندارن لابد!! و یه ذره هم احتمال نمی دن که اعتقادی به روح پیدا کنن هم!!!
1: هنر کلا از دو شاخص اصلی مورد بررسی قرار می گیره، یکی زیبایی، یکی هم والایی. فلاسفه والایی رو با جزئیات متفاوت اما با کلیات یکسان تعریف کردن. که کلا هم، رسوندن مفهوم والایی برای من یه کم سخته! شما اگه می خواین در موردش بخونین، مراجعه کنین به آقای برک و آقای کانت عزیز!!!
2: الان میگین مگه از پشت کوه اومدی تو؟ آنتی فیلتر یا وی پی ان نداری تو؟! آنتی فیلتر که کلا اعصاب فیل می خواد بسکه هر روز یک بامبولی توش در میاد! وی پی ان منم نمی دونم چه مرگشه که با صفحه اصلی گوگل مشکل داره و این صفحه رو باز نمیکنه!
پیوست: مامانه یدونه رژ گونه گذاشته وسط به عنوان میدون! چهار تا رژ لب گذاشته چهار طرفش، به معنای چهار خیابون اصلی میدون، سه تا هم خط چشم و ریمل گذاشته به عنوان خیابون فرعی. بعد سعی داره به زور توی کله ی من فرو کنه که هر کدوم این خیابونا به کجا می رسن که من دیگه راه گم نکنم. بعد من همه ی حواسم به رنگ خیابونِ (رژ لبِ) سومه که به این رنگ چی میگن؟ صورتی چرک متمایل به شُشی آیا؟!!!
سلام بر شما. این مطلبتون درباره ی دوناتلو چقدر قشنگ بود. من عاشق هنر آغاز اکسپرسیونیستی دوناتلو ام. من لینکتون کردم. چون از این مطلبتون خوشم اومد. کم کم وقتی وقت داشتم مطالب دیگرتون رو هم می خونم
خیلی خوشحالم که یه چیزیو تو این بلاگ دیدم.
خب من خیلی اتفاقی از دنبال گشتن پیغمبر کله کدو رسیدم به این وب (دارم برای ارشد میخونم البته دیگه آخراشه!)
و خب نکته مهم اینه که دیدم هنوز دارید وبلاگ مینویسید :)
خیلی عالیه.
من خودم تو دوران اوج بلاگ نویسی مینویشتم و خب کم شد و کم. ولی هنوز با دوستای بلاگ نویسم در ارتباطم.
خوشحالم که مینویسید.
:)
اره، فک کنم من از نوع وراجشم
سلام
منم مثل اقا مهدی رسیدم به وبلاگ شما. و از اینکه نوشتن رو تداوم دادین بسیار خوشحالم و تبریک میگم. خودم که وبلاگ نویسیر.بوسیدم گذاشتم کنار.
سالها بود که دیگه توی هیچ وبلاگی نظری ننوشته بودم. و الان تابو شکنی شد :-) ولی قلم شما اونقدر ظریف و خوشایند بود برام که به حرف بیام:-))
برای شما ارزوی موفقیت و شادی و سلامتی دارم.
بسیار متشکرم