نفرت انگیزه.فقط داشتم آروم آروم قدم میزدم و برای خودم فکر میکردم.اما نمی دونم اون پسره ی عوضی،از کدوم جهنم دره ای پیداش شد!ول کن هم نبود.رفتم توی اولین مغازه و زنگ زدم بیان دنبالم! خنده داره!روم نشد راستشو بگم.گفتم پام پیچ خورده!.... مامانی حوصله نداره هر نوع ظرف رو توی ردیف خودش بچینه.حق هم داره.تو انتظار داری تمام عمر،تمام دغدغه ی زندگی یه زن،چیدن درست ظرفا باشه!بنابراین تا زمانی که دغدغه ی مهمتری ندارم،خودم ظرفا رو از توی ماشین ظرف شویی جمع میکنم و سرجاشون میذارم.....چجوری میشه کنده شد؟من میخوام از ریشه در بیام،بجاش همچین تو خاک ریشه دووندم که .... فقط بابایی گاهی اوقات میفهمه که چی میگم.اما تفکراتم رو دوست نداره.خودشو میزنه به نفهمی!نمیشه به زور چیزی رو حالی کسی کرد.... دست از تلاشم برداشتم.دوست ندارم بیهوده دست و پا بزنم.باز سرجام میخکوب وایسادم.چرا هیچ وقت،هیچ کس منو به جلو هل نمیده؟!چرا سر دوراهی هام همیشه تنهام؟واقعا که جاده ی کسل کننده ای!.... باز زنگ زده.میگه: کار خوبیه،بار علمیت زیاد میشه،حقوقشم بد نیست.خوشحالم که بعد دو سال،بازم بهم پیشنهاد کار میشه!ولی باز دست دست میکنم.باز طفره میرم.کار کردن انگیزه میخواد،نمی خواد؟.... شخصیت داستانه بشدت ملموسه.بطرز وحشتناکی زندگی شو، زیبا نوشته.وقتی داره در مورد خدا و خدایان قضاوت میکنه،بشدت منو یاد یکی میندازه.برام عجیبه که تفکرات آدمی که حدود سه هزار سال پیش زندگی میکرده،اینقدر زیاد شبیه تفکرات آدمیه که حالا زندگی میکنه.توی مقدمه اش میگه:همه ی آدمای قبل از من، همین بودن،بعد از من هم همین طور خواهند بود!راست هم میگه!....هیچ حس خاصی نداشتم.یه سری خاطره های کمرنگ،زنده شدن. که کاش هیچ وقت وجود نداشتن!فقط همین....